Willibrord magazine

22 23 “Aan deze kerk kun je, als je weet waar je naar moet kijken, haar geschiedenis en de geschiedenis van de bevolking van Deurne aflezen. Dit geldt ook voor de kunstwerken die zich in de kerk bevinden. Dat maakt deze kerk - samen met de uitstekende staat waarin ze verkeert - zo uniek. Deze goede conditie is een bewijs voor hoe nu, maar ook in vroege­ re tijden, deze kerk belangrijk is geweest voor de Deurnese gemeenschap. Hoewel ik binnen de parochie of de stichting Behoud St. Willibrorduskerk Deurne geen functie heb, ben ik wel zeer nauw betrokken bij het gebouw en haar inrichting en heb ik nieuwe elementen, zoals het altaar, mogen toevoegen. Zo heb ik - met glas en roestvrij staal - ook mogen meeschrijven aan dit stenen geschiedenisboek, evenals mijn illustere voorgangers Jos Deltrap in de periode 1959-1964, Jan Stuyt aan het begin van de vorige eeuw en Pierre Cuypers aan het eind van de 19de eeuw met een vormgeving en materia­ len die pasten bij hun tijd. De geschiedenis van deze kerk reikt nog veel verder terug. Waarschijnlijk heeft de huidige St. Willibrorduskerk een tuf­ stenen zaalkerkje als voorganger gekend waarvan bij de restauratie in 1964 resten zijn teruggevon­ den. Van dit kerkje wordt melding gemaakt in een pauselijke oorkonde in 1069. Door de eeuwen heen zijn er grote en minder grote verbouwin­ gen en ingrepen geweest. Er zijn verschillende bouwstijlen waar te nemen en ook heeft de manier waarop de kerk door gelovigen is gebruikt zichtbare sporen achter­ gelaten. Kortom, deze kerk leest als een spannend geschiedenis­ boek dat voorlopig nog niet is voltooid.” geschiedenisboek Een in steen Al eeuwen en tientallen generaties Deurnenaren staat ze met haar rijzige gestalte midden in de Deurnese samenleving. Vanuit de verte zie je haar al staan en wanneer je dichterbij komt word je door haar gegrepen. Ook architect Hans Flapper heeft zich niet kunnen onttrekken aan de greep van de St. Willibrorduskerk die hij karakteriseert als ‘Een geschiedenisboek in steen’. brord hans flapper