Willibrord magazine

20 21 levendig middelpunt van deurne brord De gedachteniswand met kruisjes voor de overledenen hangt naast de doopwand. Ook daarboven twee handen, die elkaar loslaten, of juist naar elkaar reiken. Sterven is loslaten. Maar gelovig vertrouwen we er op dat er aan de andere kant van ons bestaan iemand is die ons weer bij de hand neemt. Zo reikt de kerk op elk moment van het leven mensen een hand: de hand van delen (eerste com­ munie), de hand van bevestiging (vormsel), de hand van trouw (huwelijk), de hand van vergeving (boete en verzoening), de hand van bemoediging (ziekenzalving). En verder zijn er heel veel vrijwil­ ligers - inclusief de koren zo’n 900 - die samen met het pastora­ le team hun handen uit de mouwen steken om de parochie levend en levendig te houden.” het leven vieren “De kerk is een ruimte waar het hele leven gevierd wordt, van geboorte tot sterven.” Aan het woord is pastoor Paul Janssen. “Bij een doopviering voel je hoe ouders zich verwonderen over het prille leven en gelukkig zijn. Boven de wand waaraan de doopschelpen worden opgehangen zijn twee handen te zien, een grote en een kleine. De kleine die de grote bij de vinger neemt, of juist loslaat. Dat kan allebei. Een beeld is een momentopname. Maar het leven kent allebei de kanten: je neemt je kind bij de hand. En je weet dat het ook zijn of haar eigen weg mag zoeken. paul janssen foto’s: harry keijsers